Living the Life

Omdat het eten bij Frank's Diner gisteren zo heerlijk was en er een tweede, nieuwere vestiging, dichtbij ons hotel zat hebben we besloten om het ontbijt in ons hotel, dat toch al niet zo fantastisch was, over te slaan en ons ontbijt daar te nuttigen. Ik ben blij dat we niet zo'n tent in de buurt hebben want dan zat ik er elke dag! Alles was weer even goed. Ik had Eggs Benedict met Hollandaise Sauce en Hashbrowns met kaas. Dit was het halve portie! Na het ontbijt voor de laatste keer deze trip Route 2 op, het landschap was eerst voornamelijk graanvelden. Na de middag veranderde het landschap langzaam in bergen. Aan het begin van de bergen kwamen we in Leavensworth, WA, een faux Beiers dorp. Superfout, maar wel in alles doorgevoerd, tot aan de McDonalds aan toe :-) Na de laatste pas kwamen we in Everett, WA, hier eindigt Route 2. Vanaf hier gaan we richting het zuiden. Het voelt toch een beetje of we een deel van de reis hebben afgesloten Route 2 was een erg leuke weg om te rijde...

Vanuit Libby, MT van Route 2 afgegaan en naar Heron, MT gereden. Normaal zou je hier nooit komen maar hier wonen Dillion en Geri, een neef van Kay met zijn vrouw, waar we waren uitgenodigd. En bij hun op visite was Marietta met een vriendin. Marietta kennen we heel goed, we zijn met haar door Griekenland en China gereisd en hebben ook bij haar thuis in Sacramento gelogeerd op één van onze reizen. Het is altijd erg leuk om bij mensen thuis uitgenodigd te worden en erg interessant om te zien hoe mensen leven in zo'n afgelegen gedeelte van het land. Na een hoop bijpraten en een heerlijke lunch hebben we weer afscheid genomen en zijn we via Idaho -staat nummer 8- doorgereden naar Spokane in Washington, staat nummer 9. Het bergachtige begint er een beetje vanaf te gaan, de bossen blijven echter nog steeds. Spokane, WA is de eerste grotere stad die we sinds dagen zijn tegengekomen en hier staat Frank's Diner , een oude, tot restaurant omgebouwde treinwagon, die hier sinds 1931 al sta...

Na een stop bij de Espresso Tipi , in Browning, MT, voor een heerlijk bakkie koffie, begonnen langzaam voor ons de Rocky Mountains op te doemen. Ze zijn hier niet zo hoog als de passen die we verder naar het zuiden hebben overgestoken, maar het blijft een indrukwekkend gebergte! Vlak voor de Rockies zijn we van de 2 afgegaan en naar het noorden gereden. Bij St. Mary zijn we het Glacier National Park ingereden om de 50 mijl lange Going to the Sun Road te rijden. Het eerste stuk hadden we nog zon, maar al snel zaten we in de wolken. Ondanks dat een fantastische route met schitterende vergezichten. De Gletsjer. Helaas konden we door wegwerkzaamheden het bord met het hoogste punt van de Logan Pass (2025 m) en het bord van de Continental Divide niet fotograferen. De Continental Divide is een lijn die van noord naar zuid door de VS loopt, regen die ten oosten van die lijn valt eindigt in de Grote Oceaan, regen die ten westen van de lijn valt eindigt Atlantische Oceaan. Na een lunch in de L...

Bij ons hotel van gisteren zat geen ontbijt inbegrepen, dus op zoek naar een een restaurant dat ontbijt serveerde. In Malta, MT vonden we het Hitchin' Post Cafe. Ik had inmiddels wel trek gekregen dus een wat groter ontbijt genomen, Biscuits & Gravy, sausage en hashbrowns. Het was zoveel dat het op twee borden kwam! De sausage was heerlijk, lekker pittig, en hier kan een worstje als worstje, maar ook in de vorm van een burger komen. De gravy op de biscuits was ook goed met lekker veel stukjes sausage er in. Na zo'n ontbijt kun je er wel even tegen en dat was maar goed ook. Na de lange rit van gisteren wilden we het vandaag iets rustiger aan doen. Maar doordat het hier vrij dun bevolkt is en er dan ook nog eens weinig goede hotels zijn moesten we verder rijden dan in eerste instantie de bedoeling was. Het landschap is nog steeds schitterend, jammer dat het de hele rit regende. Uiteindelijk zijn we in Cut Banks, MT terecht gekomen de koudste plek van de VS, en dan moet je daa...

Vandaag wilden we eigenlijk naar Williston, ND rijden, maar we hadden al gezien dat alle hotels daar vol zaten omdat er deze week een speedway wordt gehouden.En omdat er verder eigenlijk niets aan behoorlijke hotels te vinden was hadden we vandaag een lange rit voor de boeg. Dus vroeg uit de veren en op pad. Helaas kwamen we daardoor veel te vroeg aan bij de Keg's Drive In. Jammer want dit is een authentieke drive in diner die hier al sinds 1935 staat en recentelijk is opgeknapt. Ik had er graag een Sloppy Joe gegeten, maar het mocht niet zo zijn. Dus door naar Rugby, ND, wat het geografische middelpunt van Noord-Amerika is. Ze hebben er een leuke obelisk voor neergezet maar voor de rest stelt dit plaatsje net zoals de vele anderen gehuchten die we onderweg zijn tegengekomen vandaag eigenlijk helemaal niet voor. Wat wel steeds mooier wordt is het landschap. In North Dakota was het nog heel veel landbouwgrond maar toen we Montana -onze zevende staat deze reis- indoken veranderde he...

Waar we gisteren nog door bossen met loofbomen reden waren het vandaag voornamelijk naaldbomen. En aan het aantal skigebieden te zien waren we ongemerkt een aardig stuk geklommen. Al vrij snel doken we Wisconsin in -onze vierde staat deze trip- en ook even snel waren we er weer uit en terug in Michigan. Dat staatje wisselen gebeurde nog een paar keer omdat Route 2 min of meer langs de grens van deze twee staten loopt. Tegen het middaguur kwamen we aan in Ironwood, MI, hier staat Hiawatha, de grootste Indiaan, een mooi stukje Americana kitsch. Dit beeld uit 1965 is bijna 16 meter hoog en is helemaal uit fiberglas gemaakt. Als je je afvraagt hoe we aan al dit soort gekke dingen komen, op roadsideamerica.com kun je per staat kunt vinden wat voor dingen er staan. Verder heb ik ook nog wat boeken met dit soort kitsch. Het zou toch jammer zijn als je er later achterkomt dat je zo'n mooi stukje geschiedenis hebt gemist ;-) Vanaf Ironwood op het gemak langs Lake Superior, Minnesota in ger...

Vanuit Petoskey naar het noorden gereden om Mackinac Bridge over te rijden. De reden waarom we meteen zijn gaan rijden toen we in Chicago aankwamen was omdat morgen, de laatste dag van het Labour Day weekend de brug wordt afgesloten en er duizenden mensen te voet de oversteek gaan maken. Op zich een leuke traditie, maar niet als je met de auto naar de overkant van het meer wil ;-) Na de oversteek over deze enorme hangbrug, op twee na de grootste van de wereld, kwamen we bij het begin van de weg waar we de komende week op zullen rijden, Route 2! Ook kwamen we hier ons eerste stuk Americana Kitsch tegen in de vorm van een standbeeld van Paul Banyun. Mensen die ons goed kennen weten dat we een voorliefde hebben voor dit soort oude kitsch die je ook langs Route 66 steeds tegenkomt. En Paul Bunyan heeft nog een extra speciaal plekje door de film Fargo ! Paul Bunyan is een mythologische figuur, een reus, een houthakker met als trouwe metgezel een blauwe os, die naar de naam Babe luistert. En...

We waren op onze vorige trip ook in Grand Rapids en wel om het Frederik Meijer Garden and Sculpture Park te bezoeken. Helaas werd het toen zulk slecht weer en viel er zoveel sneeuw dat het bijna onmogelijk werd om door het park te wandelen en we toen dus hebben besloten om daar nog een keer voor terug te komen. Eén van de dingen die we hier graag wilden zien was Plantoir van Claes Oldenburg en Koosje van Bruggen. Een typisch Pop Art beeld van een tuinschepje, maar dan meer dan zeven meter hoog. Ook vond ik het leuk om Mad Mom van Ton Otterness te zien zonder sneeuw er op. En mocht je denken, dit komt me bekend voor, er staat (stond?!?) een hele grote groep van zijn beelden op de boulevard van Scheveningen. En één van de meest indrukwekkende beelden hier is American Horse. Een ontwerp van Leonardo DaVinci, maar vanwege een oorlog kon het niet gemaakt worden omdat al het metaal nodig was voor wapens, is er iets veranderd in al die jaren?!? In 1999 is het toch nog gemaakt en wat een fant...

Met een vertraging van een kleine twee uur kwamen we aan op Chicago O'Hare. Kay stond daar al klaar om ons op te pikken. Normaal gaan we altijd naar Kay's huis maar we hadden besloten om dit keer meteen op pad te gaan omdat we niet weten hoe we uit komen met de tijd. We hebben dan wel vijf weken, maar het is een lange tocht die we, min of meer, hebben uitgestippeld. Dus de auto in, en TomTom ingesteld op de Redamak's Tavern in New Buffalo, MI. Dit restaurant komt uit mijn Hamburger America boek, een reisboek langs een aantal van de beste hamburger restaurants van de VS. De autorit er naar toe had nog al wat voeten in de aarde. Het was namelijk het begin van Labour Day weekend, het laatste weekend voor dat alle scholen hier weer beginnen en iedereen het er voor de laatste keer nog even van neemt. Rond Chicago stond dus een onwijze file waar wij ook niet aan konden ontsnappen de rit duurde dus anderhalf uur langer dan gepland. Maar alle ellende was het meer dan waard! Wat e...

We zijn begonnen aan onze grote rondreis door de VS. We hebben al bijna alle staten hier gezien en bekende snelwegen als Route 66 gereden, bij het uitstippelen van deze route hebben we ons voor een deel laten inspireren door reisboeken, culinaire reisboeken en weblogs. Eén van die reisboeken is Blue Highways , waarin de auteur een o.a. een tocht beschrijft over Route 2, de meest noordelijke snelweg van de VS. Route 2 volgt min of meer de Canadese grens en dat zal dan ook het eerste deel van de reis zijn. Aan het einde van Route 2 zakken we af naar San Francisco, Kay heeft daar de meeste tijd van haar leven gewoond, dus daar ontmoeten we een hoop oude bekenden van ons. Dan richting Las Vegas, gewoon omdat het een onwijs leuke stad blijft. Vanuit Vegas via Roswell (UFO's anyone?!?) naar San Antonio omdat we alle drie dat één van de leukste Amerikaanse steden vinden. Vanaf San Antiono gaan we langzaam weer naar het noorden langs enkele van de beste barbecue restaurants in Texas, we d...